Trans Cinayetleri Politiktir.

Belirtmekten büyük bir üzüntü duyarız ki geçtiğimiz yıllarda gerçekleşen cinayetlerde artış gözlemlenmektedir. Geçtiğimiz son 2 sene boyunca toplamda 49 trans* öldürülmüştür. Trans* Kadınlara yönelik bu suçlar polis tarafından soruşturulsa ve mahkemelere taşınsa dahi saldırganlar adli kovuşturmalardan muaf tutulabilmektedir. 2013 yılı boyunca 214 kadın öldürülmüştür. Yine burada da saldırganlar müsamahakar hükümlere bel bağlamış, bir çoğu hakettikleri cezaları almamışlardır. Türk Ceza Kanunu’nda bulunan “ağır tahrik” uygulamasının sonuçları olarak da görebileceğimiz bu gerçekler, saldırganların müsamahakar hükümler almasına sebep olurken onların avantajına olan bir durum yaratmaktadır.

Cinayet ve saldırıları cezalandırmamak, nefret suçlarına açık bir davettir. Bu da devlet şiddeti ve heteronormatif toplumsal cinsiyet inşaası arasındaki büyük kesişimi göstermektedir.

Nefret Suçu Nedir?

"Bir şahsa veya mülküne karşı işlenen herhangi bir suçun kaynağı, o kimsenin ırkı, rengi, etnik kökeni ya da uyruğu, dini, cinsiyeti veya cinsel yönelimi, cinsel kimliği, yaşı, fiziksel veya zihinsel engelleri yahut buna benzer bir durum ile ilgili ise, bu suç nefret suçudur."¹ Nefret suçları ceza gerektiren bir suçun, belirli ve ortak karakteristik özellikleri bulunan birey ve gruplara veya onların mülklerine yönelik önyargılarla işlenmesiyle ortaya çıkmaktadır. Bu durum da nefret suçlarını diğer suçlardan ayıran nokta olarak karşımıza çıkmaktadır. Nefret suçları birçok şekilde ortaya çıkabilmektedir, sözlü taciz ve fiziksel saldırı, cinayet, mülke zarar verme gibi şiddet eylemleriyle sindirme bunlardan sadece birkaç tanesidir. Bu sebeptendir ki, nefret suçu tek ve spesifik bir saldırıyı değil birçok saldırı biçimini kapsayan bir suçtur.

Türkiye’deki Trans*lar

Türkiye’deki Trans*ların durumu devlet ve toplum tarafından belirlenmektedir. Toplumdaki önyargı ve Trans*ların özellikle de Trans* kadınların haklarından mahrum edilmeleri arasında önemli bir etkileşim vardır. Bu sebepten söylenebilir ki, nefret cinayetlerindeki bu artış devlet politikasının ve toplumdaki değerler sisteminin kaçınılmaz ilişkisinden kaynaklanmaktadır. Nefret suçları, hem kurbanın hem de kurbanın üyesi olduğu sosyal grubun istenmediği ve toplumun bir parçası olarak kabul edilmediğini belirten bir mesaj niteliği taşımaktadır. Yukarıda da belirtildiği gibi bu suçlar sadece bireye yönelik değil, bireyin de içerisinde bulunduğu tüm gruba karşıdır. Bu suçların soruşturulmalarında ve saldırganların yargılanmaları süreçlerindeki eksiklikler göstermektedir ki, Trans* bireylerin en temel insan hakları dahi devlet tarafından sağlanamamaktadır. Devlet temel yaşam hakkını güvence altına almalıdır.

Bize Bir Yasa Lazım

Türkiye Kişisel ve Siyasal Haklar Uluslararası Sözleşmesi’ni 2003 yılında imzalamıştır. Sözleşme kapsamında 23. Madde aşağıdaki gibidir:

Herkes, hukuk önünde eşittir ve hiç bir ayrımcılığa tabi tutulmaksızın hukuk tarafından eşit olarak korunma hakkına sahiptir. Hukuk bu alanda her türlü ̧ ayrımcılığı yasaklar ve herkese ırk, renk, cinsiyet, dil, din, siyasal veya başka bir fikir, ulusal veya toplumsal köken, mülkiyet, doğum veya başka bir durum ile yapılan ayrımcılığa karşı etkili ve eşit koruma sağlar.

Bu maddeyi göz önünde bulundurarak LGBTİ hareketi “cinsel yönelim” ve “cinsiyet kimliği” maddelerini içeren bir ayrımcılık karşıtı yasa için mücadele etmiş, ve bu talep devlet tarafından reddedilmiştir. Bu sepeplerden hem insan haklarının uygulanacağını garanti edebilen bir devlete hem de bizi koruyan yasalara ihtiyacımız vardır.